Karakter: Dobby

Karakter Adı: Dobby
Oyuncu Adı: FreeNP
Sınıf: Karabüyücü

                Çok uzun zaman önce Karabüyücü Loncası’yla Savaşçı Loncası büyük bir savaşın içindeyken ben küçük bir çocuktum ve her gün babamın sağ salim geri dönmesini zanaatkar annemle beraber beklerdim. Babam her geri döndüğünde bana hikayeler anlatır ve benim iyi bir karabüyücü olacağımı söylerdi. Fakat etraftaki diğer arkadaşlarım eğitim aldığım insanlar bana gözlerini devirerek bakarlardı. Sanırım bana güvenen sadece babamdı.

                Benim akıl hocam her zaman "Güç senin içinde evladım ve bir gün bu güç ortaya çıkacak!" derdi ama benim artık inancım kalmamıştı. Birkaç yıl sonra büyük savaş ortaya çıktı. İlk defa babamla birlikte sırt sırta vererek savaşıyorduk ve bu savaşı kazanıyor gibiydik. O savaştan son hatırladığım babamın bana son bakışı ve "Seni seviyorum evlat" demesini hatırlarım. Ve o anda gözlerimin içinden çıkan ışığı içimde var olan enerjiyi kontrol edemiyordum sanki patlayacak gibi hissederken...

                Gözlerimi revirde açtığımı ve tek sorduğum "Bana ne oldu? Ben ben... neden buradayım?" diye sordum. Revirde ki hemşire bana hikâyenin devamını şöyle anlattı:

- Ayağa kalktın ve çok sinirliydin. Etrafından koyu mor bir ışık saçılıyordu. Herkes bir anda savaşmayı bırakmış ve sana odaklanmıştı. İki taraf da senden korktu, geri adım attılar ve sen...

+ Evet… ve ben? Ne oldu söyle, lütfen.

- Sen herkese zarar verdin. İki taraf da büyük zayiat verdi.

Kendinden korkmuş, şaşırmış bir yüz ifadesi bürünmüştü suratımda. Birden kalkıp çıktım o odadan ve savaşa hayır dedim. Bir daha bir lonca için savaşmayacaktım! Bu yüzden Nilüfer’e sığındım. Benim için artık savaş yoktu. Zorunda olmadıkça da asla savaşmayacaktım. Babamın her zaman dediği tek bir şey vardı bana; "Oğlum, hiçbir masumu öldürme. Onları koru çünkü hiçbir masumun canı senin canından kıymetli değildir."